Заримдаа би ер нь яах гэж амьдраад байгаа юм, бусад олон хүнээс юугаараа ялгаатай юм, дэлхий зөндөө олон хүмүүс байхад би юугаараа илүү байх гэж юугаараа дутуу байх гэж төрсөн юм бол гэж гайхдаг. Бид яагаад сайн сайхан руу тэмүүлж амьдардаг юм бол? Бид яагаад сайхан амьдрах гэж, сурч мэдэх гэж, хийж бүтээх гэж бусадтай өрсөлдөж амьдардаг юм бол?
Энэ бүхний утга учрийг олохгүй төөрөлдөх үедээ, зүгээр л би бол би биш гээд бодчихоор амар юм шиг ээ. Би зүгээр энэ би гээд байгаа хүний энэ насных нь амьдралд зөвлөгөө өгч, зөв тийш нь замчлахаар үүрэгтэй ирсэн, харин би өөрөө биш. Тэгэхээр энэ хүний идэж ууж, өмсөж хэрэглэж, өмчилж байгаа эд бүхэн минийх биш. Энэ хүний бие ч, хайртай хүмүүс нь ч бас биш. Энэ хүний сайхан зан, муухай зан ч бас минийх биш.
Үнэхээр ч бид өөртөө заяасан зүйлсийн нэг хэсгийг нь эцэг эхээсээ, өөр нэг хэсгийг нь энэ нийгмийн хүмүүжлээр олж авсан. Тэгэхээр яг зөвхөн миний гээд үлдэх юм нь юу юм бол оо? Тэр нь л жинхэнэ би, гэхдээ нөгөө том би-гийн маань нэг хэсэг байх.
Хүнд зөвлөгөө өгөх амархан ч, өөрөө тэр бүхнийг хийх хэцүү байдаг. Тэр үедээ би чинь би биш, зүгээр л өөртөө зөвлөгөө өгөхөөр ирсэн гээд бодоход арай амар юм шиг.
07/22/2014
