Гэнэт би чинь 30 хүрсэн билүү гэж бодогдлоо. Сүүлийн хэдэн жил төрсөн өдрөө ч тэмдэглэх завгүй ажилласны л уршиг байх, насаа ч мартчихаж. Саяхан л өсвөр насны хүүхэд байсан, амьдралд биеэ дааж ирээдүйгээ авч явна гэхээр ирээдүй нэг л тодорхойгүй, хол, бас бага зэрэг сүрдмээр санагдаж байсан саяхан л санагдана.
Гадаадад өнгөрүүлсэн сүүлийн арван жил, амьдралын минь гуравны нэг, яагаад ч юм цаг хугацаагүй нэг тийм вакум орчинд орчихсон юм шиг мэдрэмж заримдаа төрдөг өө. Монгол харихаар л эргэн тойрноо хэчнээн өөрчлөгдсөнийг, хот маань яаж хөгжиж буйг (доройтож буйг ч юмуу), ээжийгээ бага багаар нас дээр гарч буйг, аавыгаа байхгүй болсныг, үеийнхэн маань гэр бүлтэй, хариуцлагатай, том хүмүүс болсныг гэнэт анзаарах шиг болдог. Харин би 22 насан дээрээ л гацчихсан юм шиг.
Хэчнээн гадаадад сайхан амьдарч, хүсэл зориг мөрөөдлийнхөө төлөө ажиллаж амьдарч байгаа ч, түүнийхээ төлөө гэр бүлтэйгээ, найз нөхөдтэйгээ эх орондоо хамт байх хэчнээн үнэт цаг хугацаагаа золиослож байгаагаа ч анзаарахгүй явсаар л...
